Tytuł wystawy | Exhibition title: Asian Stories
Artyści | Artists: Aqeel Abbas / Pakistan | Pakistan, Małgorzata Kaczmarska / Polska | Poland, Saitip Majewska / Tajlandia / Thailand, Pudji Utomo / Indonezja | Indonesia
Kuratorka | curator: Małgorzata Kaczmarska
Miejsce| Venue: Galeria „Sztuka na miejscu”, ul. Łaciarska 40, 50-104 Wrocław | „Sztuka na miejscu” Art Gallery, Łaciarska Street no. 4, 50-104 Wrocław
Czas trwania: 18 grudnia 2024 – 6 stycznia 2025 | Dates: 18 December 2024 – 5 January 2025 |
Wernisaż: 18 grudnia 2024, godz. 18:00 | Opening Date: 18 of December 2024, 6 pm
Organizatorzy: Akademia Sztuk Pieknych im. Eugeniusza Gepperta we Wroclawiu, Galeria “Sztuka na miejscu” | Organization Institutions: The Eugeniusz Geppert Academy of Art and Design in Wroclaw and “Sztuka na miejscu” Art Gallery in Wroclaw
Patronat | Patronage: Szkoła Doktorska Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu | The Doctoral School of the Eugeniusz Geppert Academy of Art and Design in Wrocław
Asian Stories to tytuł międzynarodowej wystawy zbiorowej, prezentującej prace Saitip Majewskiej z Tajlandii, Aqeela Abbasa z Pakistanu – oboje są doktorantami w Szkole Doktorskiej Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, Pudji Utomo – artysty z Indonezji oraz Małgorzaty Kaczmarskiej, urodzonej w Polsce, profesor w Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, kuratorki wystawy i artystki interdyscyplinarnej. Ekspozycja jest przestrzenną kompozycją złożoną z wybranych prac tych artystów, wzajemnie się uzupełniających i rezonujących ze sobą w wizji współczesnego świata i aktualnej kondycji człowieka. Prace mają wyraźnie widoczne wspólne wątki, zarówno poprzez odniesienie się do podobnych w charakterze tradycyjnych technik, jak i poprzez podejmowaną tematykę. Paralele widać także w warstwie wizualnej poprzez kolorystykę oraz swoistą kruchość i subtelność estetyczną wszystkich prezentowanych dzieł. Cechy te można ogólnie określić jako dalekowschodnia aura, pomimo że cechuje je bardzo uniwersalna, współczesna narracja.
Prace Saitip Majewskiej są powrotem do korzeni, próbą ratowania tradycji poprzez łączenie ich z technologiami takimi jak ceramika, szkło czy tkanina. Jednocześnie artystka skupia się na stanie psychicznym człowieka, troszcząc się o jego dobre samopoczucie, dlatego jej prace mają mieć charakter terapeutyczny. Zbudowane są z kulistokształtnych elementów, tworzą formy miękkie, bez ostrych krawędzi. Takie kształty sprzyjają wrażeniu ochrony, równowagi i doskonałości; sprzyjają poczuciu jedności i łączności; łączą widza z przestrzenią w łagodny sposób, a nawet sprawiają, że przestrzeń jest odbierana przez niego jako przyjazna.
W prezentowanych na wystawie pracach Aqeel Abbas łączy technikę malarstwa miniaturowego Mogołów z nowoczesną tematyką. Artysta stosuje klasyczne metody, takie jak np. tea wash – technika nakładania warstw przy użyciu rozcieńczonej herbaty w celu stworzenia ciepłego, subtelnego tła czy pardakht – żmudna, delikatna technika, w której pędzlem wzmacnia się szczegóły i precyzję przedstawienia. Artysta wykorzystuje ślad herbaty i kawy jako symbole reprezentujące mieszankę kultur lub idei, oddające interakcję między wpływami Wschodu i Zachodu w kształtowaniu nowych tożsamości. Łącząc te tradycyjne techniki z nowoczesnymi materiałami i tematami, dzieło tworzy dialog na temat transformacji tożsamości w coraz bardziej zglobalizowanym świecie.
Praca Pudji Utomo także odnosi się do sytuacji migracji, lecz takiej, która jest dramatem. Wyraża go poprzez instalację artystyczną. Uchodźca jest reprezentowany przez tysiące wyimaginowanych postaci antylop wykonanych z papierowych foliowych odpadów z paczek papierosów (w Indonezji lokalnie znanych jako „grenjeng”, wykorzystanie odpadów to ekologiczny aspekt dzieła). Antylopy to istoty społeczne i częściowo zagrożone wyginięciem. Artysta dostrzega, że wiele kobiet i dzieci staje się uchodźcami i traci nadzieję we własnych domach a migracja jest sposobem na uratowanie siebie i swojej rodziny, poprzez znalezienie nowych miejsc do życia i nadziei. Także wiele zwierząt szuka nowych miejsc, ponieważ ich siedlisko jest uszkodzone i zniszczone, z powodu czynników naturalnych, a także z powodu okrutnych działań ludzi wobec nich.
Małgorzata Kaczmarska prezentuje prace powstałe podczas jej pobytu na rezydencji artystycznej w Indonezji. Podjęła tam tematy związane z jej pogłębiającej się w kontekście miejsca wrażliwością na problemy ekologiczne oraz z rozważaniami dotyczącymi fizycznych i abstrakcyjnych śladów obecności i istnienia człowieka. W pracach wykorzystała spersonalizowaną wersję tradycyjnej indonezyjskiej techniki batiku.
***
Asian Stories is a title of an international group exhibition presenting the works of Saitip Majewska from Thailand, Aqeel Abbas from Pakistan – both are PhD students at the Doctoral School of the Academy of Fine Arts in Wrocław, Pudji Utomo – an artist from Indonesia and Małgorzata Kaczmarska, born in Poland, a professor at The Eugeniusz Geppert Academy of Art and Design in Wroclaw and a curator of the exhibition as well as an interdisciplinary artist. The presentation is a spatial composition composed of selected works by these artists, complementing each other and resonating with each other in the vision of the modern world and the current human condition. The works have clearly visible common threads, both through reference to similar traditional techniques and through the subject matter. Parallels are also visible in the visual layer through the colors and the specific fragility and aesthetic subtlety of all the presented works. These features can be generally described as a Far Eastern atmosphere, even though they are characterized by a very universal, contemporary narrative.
Saitip Majewska’s works are a return to the roots, an attempt to save tradition by combining them with technologies such as ceramics, glass and fabric. At the same time, the artist focuses on the mental state of a person, caring for their well-being, which is why her works are intended to be therapeutic. Her works are composed of spherical elements and create soft forms without sharp edges. Such shapes create the impression of protection, balance and perfection; they promote a sense of unity and connection; they connect the viewer with the space in a gentle way, and even make the space seem friendly to him/her.
In the works presented in the exhibition, Aqeel Abbas combines the technique of Mughal miniature painting with modern subject matter. The artist uses classic methods such as tea wash – a technique of layering using diluted tea to create a warm, subtle background, and pardakht – a laborious, delicate technique in which the brush enhances the detail and precision of the representation. The artist uses traces of tea and coffee as symbols representing a mixture of cultures or ideas, conveying the interaction between Eastern and Western influences in shaping new identities. By combining these traditional techniques with modern materials and subjects, the work creates a dialogue on the transformation of identity in an increasingly globalized world.
Pudji Utomo’s work also refers to a situation of migration, but one that is a drama. He expresses it through an art installation. The refugee is represented by thousands of imaginary figures of antelope made of paper foil waste from cigarette packs (in Indonesia locally knows as „grenjeng”, the use of waste is an ecological aspect of the work). Antelopes are social creatures and partially endangered with extinction. The artist notices that many women and children become refugees and lose hope in their own homes and migration is a way to save themselves and their families by finding new places to live and hope. Many animals are looking for new places, their habitat is damaged and destroyed, due to natural causes, and also due to the terrible actions of people towards them.
Małgorzata Kaczmarska presents works created during her artistic residency in Indonesia. There, she took up topics related to her sensitivity to ecological problems, which deepened in the context of the place, and to considerations regarding physical and abstract traces of human presence and existence. In her works, she used a personalized version of the traditional Indonesian technique of batik.
***