Wykonane w technice serigrafii kompozycje budują narrację o przynależności i poszukiwaniu sensu w rzeczywistości zdominowanej przez chaos i fragmentaryczność. Powstałe totemy są skonstruowane z wizualnych odłamków: porzuconych gałęzi, splątanych konarów, kamieni czy innych śladów natury. Totem w tej odsłonie przestaje być wyłącznie etnograficznym odniesieniem. Przekształca się w autonomiczny język wizualny, oparty na organicznych, ale zdigitalizowanych strukturach.
Surowe fragmenty natury zostają sfotografowane, przetworzone i złożone w symetryczne układy. Przypominają zarówno twarze, maski, jak i skomplikowane systemy korzeni czy sieci, zbliżając się do granicy między tym, co organiczne, a tym, co abstrakcyjne. Każda z prac jest jak rytualna forma – symetryczna, wertykalna, nieco antropomorficzna.
Graficzne konstrukty są próbą odnalezienia nowego, osobistego porządku, opartego na relacji z materią, pamięcią i wyobraźnią.



